Το Δημοτικό Σχολείο Παλλήνης ιδρύθηκε το 1900 από τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου, κ.Σωτηρίου, αφού η Παλλήνη ανήκε στον Δήμο Μαρκοπούλου.
Δεν λειτούργησε σαν κανονικό Δημοτικό Σχολείο αλλά σαν βοηθητικό. Αρχικά στεγάστηκε στο παλιό Κοινοτικό Κατάστημα στο μέσον της Πλατείας Ελευθερίας, ιδιοκτησίας Δ. Καλλιφρονά, με ετήσιο μίσθωμα 276 δρχ.
Πριν διορισθεί δάσκαλος ο παπάς είχε αναλάβει να μάθει λίγα γράμματα στα παιδιά των κολίγων. Πρώτη υποδιδασκάλισσα υπηρέτησε στο μονοθέσιο σχολείο η Κατίνα Ζέρβα επί επτά έτη 1900-1907. Δεύτερη υποδιδασκάλισσα η Μαρία Πρωτέκδικου 1908-1919 με μηνιαία αμοιβή 130 δρχ.
Η Ευγενία Οικονόμου γεννήθηκε το 1903 και διορίστηκε δασκάλα στην Παλλήνη το 1919 σε ηλικία 16 ετών. Παρ’ όλο το νεαρό της ηλικίας της κατόρθωσε να επιβληθεί στους χωρικούς που προτιμούσαν τα παιδιά τους να πηγαίνουν στα χωράφια και όχι στο σχολείο. Χάρη στην επιμονή της έπαψε να υπάρχει αναλφαβητισμός στην Παλλήνη.
Παρέμεινε ως εκπαιδευτικός στην Παλλήνη από το 1919 έως το 1953 όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Από το1922 έως το 1950 εφιλοξενείτο στο σπίτι της Σοφούλας Πιέτρη αφιλοκερδώς.
Το σχολείο έως το 1932 εξακολουθούσε να συστεγάζεται με την Κοινότητα στο κτίριο της Κοινότητας. Τα χρόνια εκείνα τα παιδιά έκαναν μάθημα πρωϊ-απόγευμα και η προσέλευση των μαθητών γινόταν με το άκουσμα της καμπάνας.
Επίσης μέχρι περίπου το 1960 ο Κυριακάτικος εκκλησιασμός ήταν υποχρεωτικός για τους μαθητές, είτε με το σχολείο, είτε μόνοι τους και η μη προσέλευση στην εκκλησία ετιμωρείτο.
Το 1929 άρχισε η ανέγερση του καινούργιου διδακτηρίου σε οικόπεδο 3.770 μ2. Ήταν διθέσιο, αποτελούμενο από δύο αίθουσες διδασκαλίας, προθάλαμο και γραφείο. Δεν υπήρχαν τουαλέτες και θέρμανση. Δυστυχώς το κόσμημα αυτό κατεδαφίστηκε και ανεγέρθηκε στη θέση του σύγχρονο σχολείο, όπου στεγάζεται το Α΄ Δημοτικό μέχρι σήμερα.
Το 1933 και μετέπειτα το σχολείο αναβαθμίστηκε σε διθέσιο με δεύτερο δάσκαλο τον Πάνο Οικονομόπουλο ως Διευθυντή και υποδιευθύντρια την Ευγενία Οικονόμου.
Το 1941 με τον θάνατο του Πάνου Οικονομόπουλου και εν μέσω κατοχής το σχολείο έμεινε πάλι μόνο με την Ευγενία Οικονόμου.
Μετά την κατοχή έγινε πάλι διθέσιο και μέχρι το 1952 συνυπηρέτησαν με την Ευγενία Οικονόμου σε διάφορες χρονικές περιόδους οι Δημητρακάκης Νικόλαος και Μαρίκα Οικονόμου.
Το 1952 διορίστηκε ο Νικόλαος Παπαχρήστου, ο οποίος το 1953 ανέλαβε Διευθυντής μετά την συνταξιοδότησε της Ευγενίας Οικονόμου μέχρι το 1960. Αυστηρός αλλά με απλό και κατανοητό τρόπο διδασκαλίας. Υπήρξε ένας από τους αξιολογότερους δασκάλους του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Από το 1961 έως το 1972 έγινε Διευθυντής ο Κωνσταντίνος Μπέκας. Έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και με πολύ αγάπη αγκάλιασε την Παλλήνη και τα παιδιά της. Επίσης κατά την περίοδο 1972-1975 υπήρξε Διευθυντής ο Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, στην επιμέλεια του οποίου οφείλουμε κάποια από τα στοιχεία που έχουμε στην κατοχή μας.
Από το 1953 έως το 1970 επίσης υπηρέτησαν οι Κουτσογιάννη Μαρία, Βρότση Κυριακή, Γεωργακάκου Αναστασία, Κοτζιάς Θεόδωρος, Φυκίου Ευαγγελία, Περλιγγή Κλεοπάτρα, Αηδονίδου Αθανασία, Καραπάνου Όλγα.
Η συμμετοχή των μαθητών στις Εθνικές επετείους ήταν υποχρεωτική με παρελάσεις, απαγγελίες ποιημάτων και δημοτικούς χορούς. Η παρέλαση γινόταν από το Σχολείο επί της Εθνικής Αντιστάσεως μέχρι την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και επιστροφή στο Σχολείο για τις απαγγελίας και τους χορούς. Σημαιοφόρος δεν ήταν ο καλύτερος, όπως καθιερώθηκε αργότερα, αλλά ο ψηλότερος των μαθητών. Επίσης στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς στο προαύλιο του σχολείου γινόντουσαν γυμναστικές επιδείξεις, παιχνίδια δεξιοτεχνίας και παραδοσιακοί χοροί.
Κατά τα έτη 1933-1962 ο αριθμός των μαθητών ήταν γύρω στους 90. Ραγδαία αύξηση παρουσιάστηκε από το 1963-1976 που οι μαθητές έφτασαν τους 304 και το 1978 το σχολείο ήταν δεκαθέσιο.
